Alimenty po rozwodzie

Gdy pomiędzy parą hasło: "rozwód", każda ze stron powinna zapoznać się z przepisami regulującymi prawo alimentacyjne. Ustawa kodeks rodzinny i opiekuńczy z dnia 25 lutego 1964 roku z późniejszymi zmianami wskazuje przywileje i obowiązki po ustaniu małżeństwa. Wymogiem zasądzenia rozwodu jest ustanie pożycia małżeńskiego oraz wniesiony pozew rozwodowy przez jednego z małżonków.

W wyroku orzekającym ustanie małżeństwa, sąd ma prawo do przyznania opieki nad dzieckiem konkretnemu rodzicowi, określenia widzenia się z dzieckiem oraz w jakiej wysokości każdy z małżonków będzie uczestniczył w kosztach utrzymania małoletniego. Decyzję sąd oznajmia zgodnie z korzyścią dziecka bądź rodzeństwa. Sąd może także ogłosić rozwód ze ujawnieniem winowajcy rozkładu pożycia. Rozwiedziony, który nie został ogłoszony winnym rozkładu pożycia i którego sytuacja materialna po rozwodzie uległa (a gdy szukasz adwokata w Warszawie od rozwodów:www.kancelaria-cpr.pl/oferta/adwokat-rozwod/) nadszarpnięciu, może żądać od sądu orzeczenia o wypłacaniu alimentów (wysokość alimentów zależna jest od wydatków rozwiedzionego i okazji zarobkowych oraz zawodowych pozwanego).

Podział majątku po ustaniu małżeństwa może zostać zasądzony również przez sąd (zobacz również sprawy administracyjne wrocław) na życzenie jednego z małżonków, pod warunkiem, iż uskutecznienie tego podziału nie będzie skutkować przesadną zwłoką w całym postępowaniu. Natomiast obowiązek alimentacyjny rodzi się po rozwodzie, w stosunku do rodzica, któremu stała opieka nad dzieckiem została ogłoszona. Obowiązek alimentacyjny obejmuje świadczenia na rzecz utrzymania i wychowania dziecka. Alimenty na dzieci przydzielane są w zależności od sposobności szans zarobkowych i zawodowych zobowiązanego rodzica.

Dożywotnim obowiązkiem alimentacyjnym są wydatki na rzecz dziecka niepełnosprawnego, które nie jest się w stanie samo utrzymać z powodu kłopotów zdrowotnych. Rodzic może uchylić się jednak od zapłaty alimentów, gdy pokaże przed sądem, iż nakłady pieniężne na rzecz dziecka wiążą się z znacznym uszczerbkiem na zdrowiu bądź dziecko nie stara się usamodzielnić mimo posiadanych przez nie perspektyw. W orzecznictwie sądowym przyjmuje się regułę, iż rodzice powinni uczestniczyć w opłatach utrzymania i wychowania dzieci po połowie, chyba że w wypadku, gdy jedna ze stron nie ma ku temu narzędzi czy też jest niepełnosprawna.